Iwaszkiewicz, Jarosław (1894–1980) Művek Bibliográfia Recepció   cz hu sk pl

Életrajz

Iwaszkiewicz Jarosław (1894-1980), polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tłumacz. Wywodził się z kresowej zubożałej szlachty i tamtejszej inteligencji. Rozpoczął studia prawnicze i muzyczne w 1918 roku w Warszawie.

 Wszedł do grona młodych poetów, skupionych wokół czasopisma Pro arte et studio i kabaretu Pikador - zaczątku grupy poetyckiej Skamander (1920). 1919-1920 współredagował czasopismo polskich ekspresjonistów Zdrój.

Pracował w redakcji Kuriera Polskiego (1920-1923) oraz w charakterze sekretarza marszałka sejmu M. Rataja 1923-1925, w dziale propagandy sztuki MSZ 1927-1932 oraz na placówkach dyplomatycznych w Kopenhadze 1932-1935 i Brukseli 1935-1936. Odbywał liczne podróże oraz brał udział w pracach międzynarodowych organizacji intelektualnych. W 1928 zamieszkał w Stawisku pod Warszawą, gdzie w czasie okupacji znajdowali schronienie artyści i pisarze.

Po wojnie był prezesem zarządu głównego Związku Literatów Polskich. Redagował: Życie Literackie (w Poznaniu) 1945-1946, Nowiny Literackie 1947-1948, od 1955 do śmierci miesięcznik Twórczość. Był przez kilka kadencji posłem na Sejm od 1952, przewodniczącym Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju 1953-1957.

Za swoją działalność literacką i polityczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (1971) i Jagiellońskiego (1979).