The page of Laučík, Ivan, Polish Reception
Reception
<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:238; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:238; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:238; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:EN-US; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:EN-US; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoPapDefault {mso-style-type:export-only; margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 72.0pt 72.0pt 72.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->
O twórczości grupy poetyckiej Samotni Długodystansowcy:
Już od swoich początków, gdy w połowie lat sześćdziesiątych wystapili jako
samodzielna grupa, stworzyli własny sposób budowania tekstów poetyckich, w
których fragmenty z kulturowych, historycznych i geograficznych obszarów
swobodnie się przeplatają z prywatnymi
doświadczeniami, urywkami rozmów i obserwacji. I chociaż każdy z nich znalazł
swój własny oryginalny wyraz (własne tematy i własną poetykę), zgodzili się co
do potrzeby wyraźnego podkreślania postawy moralnej, uznając to za najwyższy
imperatyw zarówno w życiu, jak i twórczości. To, co ta prominentna grupa
poetycka zainicjowała przed trzydziestoma laty, widoczne jest również w ich najnowszej twórczości.
Poezji Laučíka towarzyszą wszechobecne ślady świata przyrody, która w poetyckim
komentowaniu i analizowaniu pełni rolę etycznej bazy porównawczej: na ile
człowiek z przyrody się wyobcuje, na tyle jego człowieczeństwo zubożeje. Zaś
Ci, którzy są w stanie respektować również i niemy świat przyrody, nie są
zdolni zaszkodzić także środowisku ludzkiego społeczeństwa.
(Ján Gavura)
(...) grupa poetycka Osamelí bezci (Ivan Štrpka, Ivan
Laučík, Peter Repka), odegrała dużą rolę w poezji słowackiej pod koniec lat
60., na powrót wnosząc dopoezji pojęcia i postawy etyczne i humanitarne. Przez kolejne
dziesięciolecia (nawet w czasach normalizacji) nie sprofanowali się, pozostali
wierni swojemu przesłaniu i manifestowi. Do dziś są żywi w literaturze
słowackiej.
(Peter Milčák, Mrówkojad, styczeń 2007)
Światło ma u Laučíka swoją objętość, masę, głębię i grubość, swoją fizyczność.
To nie jest impresjonistyczne migotanie, ale raczej ostry promień zdolny do
cięcia i wnikania.
(Daniel
Hevier)