Kopcsay, Márius oldala, Lengyel Fogadtatás
 |
Recepció
<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:238; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:238; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:PL; mso-fareast-language:PL;} p {mso-style-noshow:yes; mso-style-unhide:no; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:6.0pt; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:PL; mso-fareast-language:PL;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->
Márius
Kopcsay pisze o latach dzieciństwa i młodości a jednocześnie o odczuciach
dzisiejszego trzydziestolatka z widocznym autentycznym tłem i miarą literackiej
stylizacji. Te dwie warstwy tematyczne – dzieciństwo i współczesność, występują
na przemian, w niektórych opowiadaniach nawet celowo się przekraczają i
przecinają. Kopcsay poprzez swoich bohaterów wspomina ( ewidentnie własne)
dzieciństwo i przeszłość, powraca do czasów, kiedy po ulicach jeździły
trabanty, wszystkie dzieci w republice były jednakowo ubrane a w radiu
puszczali z koszyckiego studia audycję Maraton... (...)
Dana Kršáková
Mało słowackich tekstów jest tak intymnie połączonych z osobą autora a przy tym
tak „nieuciążliwych”! Kopcsay ewidentnie odnalazł w literaturze sposób na to,
żeby nie być (przynajmniej na chwilkę) ciężarem dla siebie samego ani
pozostałych. Swoją nie radosną wieść potrafi szerzyć tak, że ten kto chce, może się z niej śmiać a
jednocześnie nie wyglądać przy tym ani jak głupiec ani jak cynik. (...)
Valér Mikula
