Grochowiak, Stanisław : Rozchod (Rozstanie Szlovák nyelven)

Jesl gdzieś północ klutej nie zobaczę

Północ świata

I północ doby

Czas i przestrzeń spięte jedną gwiazdą

Pod którą tylko

Śmierć się urodziła

Zapach północy leży w uszach zmarłych

W nozdrzach psów pokostniałych

Na bezkresnym śniegu

W porcelanowych medalionach dzieci

Co wreszcie są cicho

A smak północy

Był na tamtej ręce

Której dotknąłem jak żelaza w mróz

Odtąd unosząc tylko pół języka

Bełkocząc odtąd

Niekde je polnoc ktorú neuvidím

Polnoc sveta

Polnoc tejto doby

Čas a priestor spätý jedinou hviezdou

Pod ktorou sa narodila

Iba smrť

Vôňa polnoci leží v ušiach mŕtvych

V nozdrách vycivených psov

V nekonečných snehových poliach

I v porcelánovych medailónoch detí

Ktoré už stíchli

Chuť polnoci

Som zacítil na druhej ruke

Na tej ktorej som sa dotkol jak železa v mraze

Odvtedy mám len polovicu jazyka

Odvtedy kokcem