Groch, Erik: Winter (Zima in German)
|
Zima (Slovak)Voľné, tuhnúce ako mnísi na Sibíri; vznešené mačky. V oku ešte zeleň, ale už odovzdaná a v prázdnote spiaca. Pod zľahnutou srsťou šklbnutie šelmy, vyprevádzajúce tepluško pamäti: ako inak by mohli jestvovať ďalej? Ako z povedomého sna hľadím cez dvere kuchyne a v azbestovej rukavici sťahujem vodu z pece - anjel zápaliek, s pazúrikom vyliahnutej jazvy. Homunkulus s takými hroznými prázdnymi očami. Znamenie ustrnuté na prahu dvoch pozadí, bez popredia.
|
Winter (German)Freie, erstarrend wie die Mönche in Sibirien: erhabene Katzen.
Im Auge noch Grün, aber schon ergebenes und in der Leere schlafendes. Unter dem angelegten Fell das Zucken des Raubtiers, begleitet Von der wohligen Wärme der Erinnerung: wie sonst könnten sie weiterexistieren? Wie aus einem bekannten Traum schaue ich durch die Tür der Küche Und mit dem Asbesthandschuh ziehe ich das Wasser aus dem Ofen Engel der Streichhölzer, mit dem Krällchen einer ausgebrüteten Narbe. Homunculus mit so schrecklich leeren Augen. |