Gałczyński, Konstanty Ildefons (1905–1953) Művek Bibliográfia   cz en hu sk pl

Életrajz

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) poeta przebywał w latach 1914–1918 w Moskwie, uczęszczając do polskiej szkoły. Przez pewien czas studiował filologię angielską i klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Przyłączył się do grupy poetyckiej Kwadryga. W latach 1931–33 przebywał w Berlinie jako referent kulturalny konsulatu polskiego, po powrocie do kraju osiadł w Aninie koło Warszawy. Zmobilizowany w roku 1939 dostał się do niewoli, wojnę spędził w niemieckich obozach jenieckich. Po wojnie powrócił do Warszawy, pracował jako współpracownik różnych czasopism literackich. Już w początkach twórczości Gałczyńskiego są obecne dwa nurty poetyckie: groteskowo-żartobliwy styl poety-cygana i obrazy groteskowo-katastroficzne, w których pod maską drwiny i żartu kryją się przeczucia związane z konkretną sytuacją społeczną i polityczną Polski. Okres przedwojenny zamknął cyklem lirycznym Noctes Aninensis. Respektował tradycje, szczególnie często odwołując się do dziedzictwa renesansowo-barokowego, sięgał do folkloru miejskiego, uczuć lirycznego i humoru absurdu.