Szymborska, Wisława: Perspektywa

Minęli się jak obcy,

bez gestu i słowa,

ona w drodze do sklepu,

on do samochodu.

Może w popłochu

albo roztargnieniu,

albo niepamiętaniu,

że przez krótki czas

kochali się na zawsze.

Nie ma zresztą gwarancji,

że to byli oni.

Może z daleka tak,

a z bliska wcale.

Zobaczyłam ich z okna,

a kto patrzy z góry,

ten najłatwiej się myli.

Ona zniknęła za szklanymi drzwiami,

on siadł za kierownicą

i szybko odjechał.

Czyli nic się nie stało

nawet jeśli stało.

A ja, tylko przez moment

pewna, co widziałam,

próbuję teraz w przygodnym wierszyku

wmawiać Wam, Czytelnikom,

že to było smutne.

Minuli sa ako cudzí,

bez gesta, či slova,

ona cestou do obchodu,

on k autu.

Možno v zmätku

alebo v roztržitosti,

možno si nepamätali,

že krátky čas

sa milovali navždy.

Nakoniec, nie je isté,

že to boli oni.

Možno z diaľky to tak vyzeralo,

ale zblízka nie.

Videla som ich z okna,

a kto pozerá zhora,

ten sa najľahšie mýli.

Ona zmizla za sklenenými dverami,

on si sadol za volant

a rýchlo odišiel.

Teda ak sa aj niečo stalo,

nestalo sa vlastne nič.

A ja, len na moment si istá tým,

čo som videla,

skúšam teraz vo vhodnej básni

nahovoriť Vám – Čitateľom,

že to bolo smutné.