Grochowiak, Stanisław : Verlaine (Verlaine in Slovak)

Tiko-tako, tiko-tak,

W dyliżansie przez Montmartre

Jedzie dama karo z kart,

Na jej rączce siedzi ptak.

Puku-stuku, kili-klak,

Kółka kręcą się na bruku,

Ptaszek śpiewa: kuku-kuku,

Dziobie damę w złoty kark.

Dama wiezie porcelanę,

Porcelana cienko dzwoni,

Świszczą loki w grzywach koni,

A koniki całe szklane.

Tiko-tako, tiko-tak,

Już dyliżans wjeżdża w ganek,

Dama rączką zza firanek

Daje znak.

Verlaine chciałby do niej wybiec,

Podać rękę jej pod stopę,

Lecz spostrzega świecy kopeć

I rozbite pudło skrzypiec.

Szklankę z rysą, nad kieliszkiem

Swej kochanki tłusty biust —

A kochanka pcha do ust

Rozwaloną czarną kiszkę.

Tiki-taki, tiki-tak.

V dostavníku po Montmartri

Ide káro dama z karty —

Na jej rúčke sedí vták.

Klipi-klopi, mrky-mrk.

Kolieska sa krútia. V hluku

Vtáčik ticho spieva: kuku —

A ďobe jej zlatý krk.

Dáma vezie porcelán.

To on cengá, ticho zvoní,

Svištia lokne v hrivách koní —

Koní, čo sú zo skla priam.

Tiki-taki, tiki-tak.

K domu prišli, svetlo zhaslo,

Ale dáma rúčkou na sklo

Píše znak.

Verlaine sa chce za ňou brať,

Padnúť pred ňou, vystrieť dlane —

Lež vtom vidí sviece plameň

A rozbitých husieľ slák.

Nad kalíškom — v dyme, pare,

Jeho milá tučnej tváre

Bez rozpakov pchá do úst

Čiernej jaternice kus.