Nagy László: Ki viszi át a Szerelmet

Létem ha végleg lemerűlt,
ki imád tücsök-hegedűt?
Lángot ki lehel deres ágra?
Ki feszül föl a szivárványra?
Lágy hantú mezővé a szikla-
csípőket ki öleli sírva?
Ki becéz falban megeredt
hajakat, verőereket?
S dúlt hiteknek kicsoda állít
káromkodásból katedrálist?
Létem ha végleg lemerűlt,
ki rettenti a keselyűt!
S ki viszi át fogában tartva
a Szerelmet a túlsó partra!

© Nagy László jogutóda

Gdy los mój spełni się u wód,
kto będzie świerszczom skrzypce wiódł?
Kto dmuchnie płomień w szron gałęzi? 
I kto na tęczy się rozpręży?
Kto płacząc biodra skał uściśnie,
aż w nich się poczną trawy wszystkie?
Kto będżie pięścił, pieszcząc śnił
w kamieniu włosy, źródła żył?
Kto wiarom -- popiół na popiele – 
buduje kościół przy kościele?
Gdy los mój spełni się u wód, 
kto przegnać sępa będzie mógł?
I kto, co w zębach jak grosz tkwiła, 
na tamten brzeg przeniesie Miłość?