Laučík, Ivan: Portret (Portrét Lengyel nyelven)

„Neprežije zánik svojho snehuliaka," povedala M.
o svojej dcére.
Pozerá na snehuliaka z okna
oproti zapadajúcemu slnku, čo sa už marcovo posunulo.
Snehuliaci neprežívajú. Obyčajne im hrniec z hlavy strhnú,
kopnú ich do brucha a rozmetajú hrudy.
Kto to robí? Možno naši vrstovníci. Jednoducho
zbehnú po schodoch a konajú.

Ďalej M. hovorí o počasí.
Všimla si rôzne príznaky jari. Čosi sa v nej
vystiera, je normálne naprogramovaná, prezimovala
s dvoma dcérami v byte, ktorý si vybrala
oproti zapadajúcemu slnku.

Je zdravá a darí sa jej
vpráci. Projektuje čosi. Zaujíma ju
byt na ešte lepšom mieste.
Dal by sa tento vymeniť? Kladie si otázku.

Zatiaľ teda samé výhry.
Za oknami opäť sneží. Sneh je máteriál
vhodný na čokoľvek.
Podotýkam, že budé i mrznúť.
M. sa mrazu vo svojom byte nebojí.

„Nie przeżyje zniknięcia swego bałwanka" – powiedziała M.
o córce,
patrząc na niego przez okno –
gdzie zachodzące słońce, już w marcowym wydaniu.
Nie przetrwa. Strącą mu garnek z głowy,
kopną w brzuch i rozrzucą grudy.
Kto? Może nasi rowieśnicy. Po prostu
zbiegną po schodach i to zrobią.

Dalej M. mówi o pogodzie.
Dostrzegła już kilka oznak wiosny. Coś się w niej
wykluwa, tak jest zaprogramowana, przezimowała
z dwiema córkami w domu, który sobie wybrała
naprzeciw zachodzącego słońca.

Jest zdrowa. W pracy się układa.
Coś planuje. Marzy
o mieszkaniu w jeszcze lepszym miejscu.
Dałoby się zamienić? Zastanawia się.

Na razie same plusy.
Za oknami znów śnieży. Śnieg jest tworzywem
dobrym na cokowiek.
Napomykam, że jeszcze mróz będzie.
Tego M. w swoim mieszkaniu się nie boi.