Małe kina (Lengyel)
Najlepsze te małe kina
w udręce i rozterce,
z krzesłami rozściełanymi
pluszem czerwonym jak serce.
Na dworze jeszcze widno,
a już się lampa kołysze
i cienie meandrem biegną
nad zwiastującym afiszem.
Chłopcy się drą wniebogłosy
w promieniach sztucznego światła,
sprzedają papierosy,
irysy i sznurowadła.
O, już się wieczór zaczyna!
Księżyc wyciąga ręce.
Najlepsze te małe kina
w rozterce i udręce.
Kasjerka ma loki spadziste,
króluje w budce złocistej,
więc bierzesz bilet i wchodzisz
w ciemność gdzie śpiewa film:
szeleszczą gaje kinowe,
nareszcie inne, palmowe,
a po chodniku bezkresnym
snuje się srebrny dym.
Jak tu miło się wtulić,
deszcz, zawieruchę przeczekać
i nic, i nic nie mówić,
i trwać, i nie uciekać.
Srebrzysta struga płynie
Przez umęczone serce.
Drzemiesz w tym małym kinie
jak list miłosny w kopercie:
„Ty moje śliczne śliczności!
Znów się do łóżka sam kładę.
Na jakimż spotkam cię moście?
Twój
Pluszowy niedźwiadek”.
Wychodzisz zatumaniony,
zasnuty, zakiniony,
przez wietrzne peryferie
wędrujesz i myślisz, że
najlepsze te małe kina,
gdzie wszystko się zapomina;
że to gospoda ubogich,
którym dzień spłynął źle.
Dedykacja:
Autorowi „Opowieści morskich”
Stanisławowi Marii Salińskiemu
|
Tiny theateres (Angol)
O, those tiny theatres
For distraction and distress,
You can hide in seats wrapped
In scarlet plush, like heart red.
There is still day outside,
But the lamp above swings,
Brightens the poster riddle
And shadows that drift within.
And in the shiny circle
Little boys scream like mad
They sell candies, shoe-laces,
They sell cigarettes.
The evening comes slowly
And moon draws out his hands.
O, those tiny theatres
For distracion and distress.
Cashier with hair unfold,
Queen of her kiosk of gold
Gives you a ticket and you walk
Into the night, where movie sings:
The groves shining mystically
Palm trees rustling magically
And over the sidewalk endlessly
Silver smoke floats to the screen.
How nice is to cuddle in,
Hide from the rainy weather
Cling to the red plush seat
And stay, and stay forever.
Silvery stream slowly flows
Through your drained heart.
Red seat hugs you with a doze
Like a love letter in a wrap:
“My precious beauty, my star!
Another night lonely and bare.
Where’s that bridge, where I’ll
Meet you again?
Your
Teddy bear.”
You leave in a foggy rim,
Dreams left on the silver screen,
You wander through the streets
And keep thinking on the way
O, those tiny theatres’ riddle,
The world is left in the middle,
The place for all the miserables
That had a bad day.
To:
Stanisław Maria Saliński,
Author of the “Tales of the sea” |
