Maj, Bronisław : Znaky (Znaki Szlovák nyelven)

Mowo, Litero – byłem ci wierny? potrafiłem
służyć? Ale zawsze od życia słów wolałem życie
takich jak ja: biedną zachłanną krzątaninę
wśród pobłażliwych rzeczy, drzew, kamieni. Tyle
pożądań, lęku, snów, trudu, bólu, nadziei, rozpaczy – nigdy
nie wysłowionych. A trwają: przemieniając się, zmieniając
osoby, niewysłowione, trwają. I jeśli kochałem słowa
to tylko imiona – tych, których kochałem: kobiet
i mężczyzn, gór, ulic, rzek, krain, niewysłowione. I święte
pismo świata: znaki na niebie i ziemi,
niewysłowione — w spojrzeniach, dotyku, w głosach
miast i żywiołów, w czasie; całe powietrze, całe
morze znaków: zanurzam w nim usta, oczy,
ręce, moje ręce są żywe: pragną
żywych
rąk.

Reč, Písmeno - bol som ti verný? Bol som schopný
slúžit? Ale vždy som pred životom slov dával prednost životu
takých ako ja: úbohé dychtivé hemženie
medzi zhovievavými vecami, stromami, kameňmi. Tolko
túžob, strachu, snov, námahy, bolesti, nádeje, zúfalstva – nikdy
nevysloveného. A všetko to trvá: premieňa sa, premieňajúci
osoby, nevyslovené; všetko to trvá. A ak som mal rád slová,
sú to len mená - tých, ktorých som miloval: žien aj
mužov, hôr, ulíc, riek, krajín, nevyslovené. A sväté
písmo sveta: zna ky na nebi a zemi,
nevyslovené - v pohľadoch, dotyku, v hlasoch
miest a živlov, v čase; celý vzduch, celé
more znakov: ponáram doň ústa, oči,
ruky, moje ruky sú živé: túžia
po živých
rukách.