Herbert, Zbigniew: Varšavský cintorín (Cmentarz warszawski Szlovák nyelven)

Tej ściany

ostatniego widoku

nie ma

wapno na domy i groby

wapno na pamięć

ostatnie echo salwy

uformowane w kamienną płytę

i zwięzły napis

odbity spokojną antykwą

przed najazdem żywych

umarli schodzą głębiej

niżej

skarżą się nocą w rurach żalu

wychodzą ostrożnie

kropla po kropli

jeszcze raz zapalają się

za byle potarciem zapałki

a na powierzchni spokój

płyty wapno na pamięć

na rogu alei żywych

i nowego świata

pod stukającym dumnie obcasem

wzbiera jak kretowisko

cmentarz tych którzy proszą

o pagórek pulchnej ziemi

o nikły znak znad powierzchni

Ten múr

ktorý bol posledným pohľadom

už nie je

Na domy a hroby vápno

Vápno na spomienky

Posledná ozvena sálv

zakliata do kamennej dosky

do stručného niekoľkoriadkového textu

odbaveného pokojnou antikvou

Mŕtvi

klesajú hlbšie a hlbšie

pred útokom živých

V noci

sa vyžalujú do rúr žiaľu

len opatrne vychádzajú

Kvapka po kvapke

Ešte raz zažiaria

keď škrtne zápalka

Ale na povrchu mier

Tabule vápno na pamiatku

Na križovatkách aleje

a nového sveta živých

pod pyšne klopkajúcimi opätkami

je ako krtisko cintorín tých

ktorí prosia

o malý kopec kyprej hliny

o malú pamiatku na zemi