Podsiadło, Jacek : Odpoved na báseň Czesława Miłosza „Sarajevo” a zároveň sebaobrana (W odpowiedzi na wiersz Czesława Miłosza „Sarajewo” a także w obronie własnej in Slovak)

Gdyby ten huk za oknem budzący niepokój Żaby, starej suki tracącej wzrok i gubiącej sierść,

czyniły nie petardy, które tu dziś służą do wyrażania uczuć, nie pirotechniczny amok,

nie race świetlne fikające tysiącbarwne koziołki na czarnym płótnie nieba i nie ślepe naboje

ale amunicja widząca i celna, śmiercionośne mioty kul, pociski narzynane

by rozrywały ciało - może nasza Miłość prawdziwiej by wybuchła.

Nabrałyby smaku nasze pocałunki i skąpe potrawy.

Zdrożałoby pieczywo, gwałtownie wzrosłaby cena

marnotrawionych sekund.

W nicość będącą fundamentem Europy wmurowany zostanie kamień także i z twoim imieniem.

Nie nazywałeś skurwielami skurwieli,

którzy znaczyli karty narodów i praw, wzięli więc śmiało, bez obaw

stokrotne hołdy milionów, ster władzy, okręcik państwa, wymyślone ordery, niezasłużone nagrody,

najlepiej pokojowe, noszące imię na przykład

wynalazcy dynamitu. Chociaż kwestię apetytu

zagłuszała kwestia smaku, pięknem swoich wierszy mogłeś strącać tiary z łbów bandytów,

ale nie sięgałeś podstaw, choć nie raz sięgnąłeś szczytów. Fundamentem jest nicość,

wokół nicości wzniesiono mury teatrów, nad nicością rozpięto stropy świątyń.

Ze wszystkich stron Europy ciągną do oblężonych miast konwoje ciężarówek, by dać ich mieszkańcom nicość.

Wychudzone dzieci walczą między sobą o okrawek nicości. A ogarnięci szaleństwem

opanowani skurwiele prowadzą rokowania. Żądają dostępu do morza nicości.

Przesuwają granice na mapach nicości. Różne barwy nicości komponują na flagach.

Nadają nicości tysiąc wdzięcznych imion. Nadymają się i puszą w Organizacji Skurwionych Narodów.

Nic nie dzieje się naprawdę.

Chrystus znów się nie narodził,

żaden Nowy Rok nie nadszedł.

Era Wodnika jest kartą pustą jak wszystkie w kalendarzu dziejów.

Ziewámy, gdyż śmierć i ból także są dla nas fikcją.

Kiedy słyszę „Sarajewo”, zamiast gwałconych dzieci i torturowanych kobiet

widzę zająca czy lisa, jak z oszukańczą miną leci na nartach w nieznane

zapowiadając transmisję z zimowych igrzysk sportowych.

Jesteśmy trupami. Bo nicość odbija się w naszych oczach,

jeżeli nie odbija się w nich strach, nienawiść lub ból.

94.01.01/02

Keby ten hluk za oknom, vzbudzujúci nepokoj Žaby, starej suky strácajúcej zrak aj srsť,
nespôsobovali petardy, ktoré tu dnes slúžia na vyjadrenie citov, ani pyrotechnický amok,
ani svetlice metajúce tisícfarebné kotrmelce na čiernom plátne neba, ani slepé náboje,
ale vidiaca a presná munícia, smrtonosné guľky, napiľované náboje,
ktoré majú roztrhať telo - možno by naša Laska vybuchla pravdivejšie.
Naše bozky á skromné potraviny by získali chuť.
Zdraželo by pečivo, prudko by stúpli ceny premárnených sekúnd.

Do ničoty, ktorá je základom Európy, bude zamurovaný aj kameň s tvojím menom.
Nenazval si skurvencami skurvencov, ktorí značili karty národov a zákonov, ktorí smelo, bez obáv,
prijímali stonásobné pocty miliónov, kormidlo moci, lodičku štatu, vymyslené vyznamenania,

nezaslúžené ceny,
najradšej tie mierové, nesúce napríklad meno
vynálezcu dynamitu. Aj keď otázku chuti
prekryl probtém vkusu, krásou svojich básní si mohol zražať tiáry z gebúľ banditov,
ale nedotkol si sa jadra, aj keď si neraz dosiahol vrcholy. Základňou je ničota,
okoto ničoty sa postavili múry divadiel, nad ničotu sa vypínajú stropy svätýn.
Zo všetkých strán Európy tiahnu do obkľúčených miest konvoje nákladniakov, aby priviezli ich
obyvateľom ničotu.
Vychudnuté deti bojujú najvzájom o skyvu ničoty. A šialenstvom premknutí
chladnokrvní skurvenci vedú rokovania. Žiadajú prístup k moru
ničoty. Rôzne farby ničoty navrhujú na zástavy.
Dávajú ničote tisíc vďačných mien. Nafukujú sa a nadúvájú v Organizacii Skurvených Národov.

Nić sa nedeje naozaj.
Krístus sa zruwu nenarodil,
nijaký Nový rok neprišiel.
Éra Vodnára je prázdny list, rovnaký ako všetky iné v historíckom kalendári.
Zívame, lebo smrť a bolesť je pre nas tiež fikcia.
Keď počujem „Sarajevo”, namiesto znásilňovaných detí a mučených žien
vidím zajaca alebo líšku, ako s prefíkaným výrazorn mizne na lyžiach neznámym smerom
a takto ohlasuje prenosy zo zirnných športovísk.
Sme mŕtvoly. Lebo ničota sa odráža v našich očiach,
keď sa v nich neodráža strach, nenávisť alebo bolesť.

94.01.01-01.