Konwicki, Tadeusz (1926–2015) Művek Bibliográfia   cz hu pl

Életrajz

Tadeusz Konwicki (1926) powieściopisarz, reżyser, scenarzysta, sumienie społeczeństwa polskiego. Lata szkolne spędził w Wilnie, podczas okupacji ukończył tajne gimnazjum. Po wojnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracowak w redakcji „Odrodzenia” i „Nowej Kultury”. Twórczość rozpoczął od rozrachunkowych powieści (Rojsty, Przy budowie) o aktualnej tendencji publicystycznej. W innych powieściach (Z oblężonego miasta, Kronika wypadków miłosnych) po raz pierwszy pojawia się też – stały odtąd w pisarstwie Konwickiego – obraz wileńskiej krainy jako przestrzeni ucieczki ze współczesności, przestrzeni, gdzie podstawowe dla życia ludzkiego relacje wobec drugiego człowieka i wobec przyrody miały – we wspomnieniu wygnańca z tamtych terenów i z tamtego czasu – charakter arkadyjski. Ten nurt obejmuje i powieść Bohiń, w której na podstawach rodzinnych motywów buduje piękną miłosną historie. Od lat siedemdziesiątych publikował w drugiej obiegu, w książkach Kompleks polski, Mała apokalipsa – utwory utrzymane w tonacji groteski politycznej, ukazujące społeczeństwo na granicy rozpadu powodowanego rozmyciem kluczowych pojęć (wolności, patriotyzmu, zdrady, niewoli).