Mrożek, Sławomir (1930–2013) Művek Bibliográfia Recepció   cz de en hu sk pl

Életrajz

Sławomir Mrożek (1930) prozaik, dramatopisarz, grafik jest prawdopodobnie najczęściej grywanym polskim dramaturgiem wspókczesnym. Debiutowal w 1950 roku jako rysownik, od 1953 systematycznie publikował cykle satyrycznych rysunków i opowiadania, wkrótce stał się niezwykle popularnym autorem. Tropił absurdy życia w kraju realnego socjalizmu, ale też zbanalizowane, najczęściej postromantyczne stereotypy, ksztaktujące świadomość Polaków.
Jako dramatopisarz debiutował sztuką Policja w roku 1958, ukazującą rzeczywistość państwa totalitarnego, w którym kluczową rolę odgrywają policjanci – funkcjonariusze jawnych i tajnych sił bezpieczeństwa. Mrożek posługuje się groteską, absurdalnym przejaskrawieniem, satyrą i parodią. Często ukazywał konflikt między intelektualistami, będącymi jedynie bezwolnymi marionetkami; ideologiami czyli świadomymi twórcami społecznymi sytuacjami oraz bezrefleksyjnymi prostakami, „chamami”, posługuącjymy się jedynie siłą. Ofiarą zwyklw stawał się „intelektualista”, katem zaś „cham”, wypełniający polecenia „ideologa”. W dramacie pod tytułem Tango rozprawiał się z dziedzictwem awangardy (zarówno artystycznej, jak i obyczajowo-społecznej), wskazując, że kiedy wszystko już wolno, tęskni się do zakazu, sztywno obowiązującej normy, zaś normą tą może stać się naga przemoc.
Od roku 1968 żył w emigracji, na początku w Paryżu, potem w Stanach Zjednoczonych, w Niemczech, przez dłuższy czas w Meksyku. Wreszcie w roku 1996 powrócił do Krakowa i napisał dzieje powrotu (Dziennik powrotu). Publikuje stale rysunki, a także felietony i pracuje nad wspomnieniami.