Wyspiański, Stanisław: Let nobody weep over my grave (Niech nikt nad grobem mi nie płacze in English)

Niech nikt nad grobem mi nie płacze (Polish)

1. Niech nikt nad grobem mi nie płacze,
krom jednej mojej żony,
za nic mi wasze łzy sobacze
i żal ten wasz zmyślony.

2. Niech dzwon nad trumną mi nie kracze
ni śpiewy wrzeszczą czyje;
niech deszcz na pogrzeb mój zapłacze
i wicher niech zawyje.

3. Niech kto chce grudę ziemi ciśnie,
aż koniec mnie przywali.
Nad kurhan słońce niechaj błyśnie
i zeschłą glinę pali.

4. A kiedyś może, kiedyś jeszcze,
gdy mi się sprzykrzy leżeć,
rozburzę dom ten, gdzie się mieszczę,
i w słońce pocznę bieżeć.

5. Gdy mnie ujrzycie, takim lotem
że postać mam już jasną,
to zawołajcie mnie z powrotem
tą mową moją własną.

6. Bym ją posłyszał, tam do góry,
gdy gwiazdą będę mijał -
podejmę może po raz wtóry
ten trud, co mnie zabijał

Let nobody weep over my grave (English)

Let nobody weep over my grave
except my wife.
Your dogged tears I easily waive
and your feigned grief.

Let neither a bell croak over my pall
nor someone sing with a shriek;
but the rain may sob at my funeral
and the wind creak.

Whoever wants to, may throw handfuls of earth
until I'm choked by the mound.
The sun will shine at its fine new birth and
burn away my wound.

And then, perhaps, once more, maybe,
bored with lying down,
I'll break that house enclosing me
and run to the sun.

And when you see me in my flight
a bright figure up there,
call me back if you like my light
in the language I knew down here.

Maybe I'll hear it there above,
passing a star's brow ;
and maybe I'll take on again, for love,
this task which is killing me now.

Peterkiewicz, Jerzy; Singer, Burns