This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Jász Attila: Hinterher (Után in German)

Portre of Jász Attila

Után (Hungarian)

Sanyinak


Bátorságot kaptunk tőle. Ahogy a kövér lány mászott előttünk a sziklán. Ha ő meg tudja csinálni, mi is. Araszolni lefelé a függőleges sziklafalon tériszonyba kapaszkodva. Alattad a tenger csapkodja a sziklát, nem nézel le, csak hallod. Meg talán majd minket is, ha már. De nem volt idő gondolkodni, mászni kellett tovább a kövér lány mellett, miközben folytonos szédülés fog el. Lehetetlen, hajtogatjuk félhangosan. Hogy itt lehet csak lejutni. Hogy egyáltalán. A hercegnő sziklafalakkal elzárt strandjára, magányterületre. És elképzelni se tudtuk, a frissítő mártózás után hogyan is mászunk majd vissza. Egyáltalán. És maga a hercegnő hogyan juthatott le. Titkos ajtón talán. És szegény Rilke, ő hogy. Nem tudom, némák a duinói gyíkok. Most figyelni kell, mászni. A kövér lány után.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://lyrikline.de

Hinterher (German)

für Sanyi


Sie gab uns Mut. Das dicke Mädchen, wie es vor uns über die Felsen kletterte. Wenn sie es schafft, dann auch wir. Die senkrechte Felsenwand mühsam herunterklettern, während man sich an der Höhenangst festhält. Unten peitscht das Meer die Felsen, du schaust nicht nach unten, hörst es nur. Vielleicht peitscht es auch uns, schon bald. Aber es gab keine Zeit nachzudenken, wir mussten klettern, immer weiter neben dem dicken Mädchen, während uns die ganze Zeit schwindelte. Unmöglich, wiederholen wir immer wieder halblaut. Dass man nur nur so herunter kommen kann. Und überhaupt. Zum Strand der Herzogin, von Felsen abgeschottet, zu ihrem Terrain der Einsamkeit. Und nach dem erfrischenden Eintauchen konnten wir uns nicht vorstellen, wie wir da zurückklettern sollten. Und überhaupt. Wie konnte die Herzogin hierher gelangen. Durch eine geheime Tür vielleicht. Und der arme Rilke, wie hat er es geschafft. Ich weiß es nicht, stumm sind die Eidechsen von Duino. Wir müssen jetzt aufpassen und klettern. Dem dicken Mädchen hinterher.

 
     Monika Rinck und



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://lyrikline.de

minimap