This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Babits Mihály: Pytanie wieczorne (Esti kérdés in Polish)

Portre of Babits Mihály

Back to the translator

Esti kérdés (Hungarian)

Midőn az est, e lágyan takaró
fekete, síma bársonytakaró,
melyet terít egy óriási dajka,
a féltett földet lassan eltakarja
s oly óvatosan, hogy minden füszál
lágy leple alatt egyenessen áll
és nem kap a virágok szirma ráncot
s a hímes lepke kényes, dupla szárnyán
nem sérti a szivárványos zománcot
és ugy pihennek e lepelnek árnyán,
e könnyü, síma, bársonyos lepelnek,
hogy nem is érzik e lepelt tehernek:
olyankor bárhol járj a nagyvilágban
vagy otthon ülhetsz barna, bús szobádban,
vagy kávéházban bámészan vigyázd,
hogy gyujtják sorban a napfényü gázt;
vagy fáradtan, domb oldalán, ebeddel
nézzed a lombon át a lusta holdat;
vagy országuton, melyet por lepett el,
álmos kocsisod bóbiskolva hajthat;
vagy a hajónak ingó padlatán
szédülj, vagy a vonatnak pamlagán;
vagy idegen várost bolygván keresztül
állj meg a sarkokon csodálni restül
a távol utcák hosszú fonalát,
az utcalángok kettős vonalát;
vagy épp a vízi városban, a Riván,
hol lángot apróz matt opáltükör,
merengj a messze multba visszaríván,
melynek emléke édesen gyötör,
elmúlt korodba, mely miként a bűvös
lámpának képe van is már, de nincs is,
melynek emléke sohse lehet hűvös,
melynek emléke teher is, de kincs is:
ott emlékektől terhes fejedet
a márványföldnek elcsüggesztheted:
csupa szépség közt és gyönyörben járván
mégis csak arra fogsz gondolni gyáván:
ez a sok szépség mind mire való?
mégis csak arra fogsz gondolni árván:
minek a selymes víz, a tarka márvány?
minek az est, e szárnyas takaró?
miért a dombok és miért a lombok
s a tenger, melybe nem vet magvető?
minek az árok, minek az apályok
s a felhők, e bús Danaida-lányok
s a nap, ez égő szizifuszi kő?
miért az emlékek, miért a multak?
miért a lámpák és miért a holdak?
miért a végét nem lelő idő?
vagy vedd példának a piciny füszálat:
miért nő a fű, hogyha majd leszárad?
miért szárad le, hogyha újra nő?



Source of the quotationhttp://mek.oszk.hu

Pytanie wieczorne (Polish)

Wieczorem, gdy rozpostrze się nad nami
czarka opona, gęsta jak aksamit,
którą pomału cały świat osłania
jakaś ostrożna i ogromna niania
tak delikatnie, że swych głów nie zegną
trawy, nie klęknie ziółko ani jedno,
nie pomną swoich sukienek powoje,
ani jednego pyłku nie uroni
motyl, złożywszy skrzydeł dwakroć dwoje
w cieniu, co sen ich niezmącony chroni,
w cieniu opony, co miękka i gładka,
od puchu lżejsza, od kwietnego płatka –
wtedy - gdziekolwiek błąkasz się po świecie,
czy śtkwisz w ponurym, burym gabinecie,
czy śledzisz, sennie skulony w kawiarni,
kolejny rozbłysk gazowej latarni,
czy z psem wyszedłeś, a tu z drzew
nad wzgórzem księżyca gęba przeziera leniwa,
czy jedziesz szosą powleczoną kurzem
i twój woźnica na koźle się kiwa,
czy na pokładzie huśtanym przez fale
nudzi cię, czy się telepiesz w przedziale,
czy wałęsając się po obcym mieście
stajesz na rogu i tamujesz przejście,
a wzrok twój gubi się, wikła w podziwie
w dalekich ulic i świateł przędziwie;
czy właśnie tutaj, na Riwie, nad rzeką
topiącą błyski w opalowej głębi
żałujesz tego, co uszło daleko
i wspomnieniami tak słodko cię gnębi,
serią obrazów, co już tylko migną
wysłane przez latarnię czarnoksięską,
pamięcią uczuć, co już nie ostygną
i pozostaną skarbem twym i klęską:
wtedy, gdy brzemię wspomnień cię przytłoczy,
możesz się ugiąć i wbić w ziemię oczy:
pośród uroków wabiących przemożnie
skulisz się w sobie i zapytasz trwożnie:
- Tyle tu piękna, a właściwie - po co?
po co? - powtarzać będziesz w osłupieniu –
błyski na wodzie i żyłki w kamieniu,
i ta opona, która zwie się nocą?
Po co to wzgórze, zielone na wiosnę?
Morze nie tknięte pługiem? Po co fali
przypływ i odpływ, po co brzeg w oddali
i chmury - Danaidy bezradosne,
i słońce - kamień, co Syzyfa pali?
Czemu wspomnienia są i dawne lata?
Blask latarń? Czemu - księżyca poświata?
Dlaczego czas zostaje, choć uchodzi?
Lub spójrz na trawkę żyjącą bezwiednie:
dlaczego rośnie, skoro i tak zwiędnie?
Dlaczego więdnie, skoro się odradzi?


Source of the quotation1975, Antologia poezji węgierskiej, Państowowy Instytut Wydawniczy, Warsawa

Related videos


minimap